Vond je vroeger de gymles een hel of juist
het hoogtepunt van de week? Ging je hart sneller kloppen bij het zien van de
hele inboedel van de plaatselijke sporthal of kroop je steeds verder weg achter
het net zelf geschreven blessure-briefje? Hoopte je dat je de tikker werd of
juist degene die zich moest begeven op het immense parcours of toch liever last
van een acuut maandelijks probleem?
Ik neem jullie mee naar mijn favoriete
gymles allertijden. Ik denk dat als we het world wide web afstruinen op zoek
naar de beste workout voor alle spiergroepen dat we er zeker 25 zullen vinden,
maar geen van allen met plezierfactor 10 zoals bij good old apenkooi. Daarom
een blik in de gymfabriek die Apenkooi heet.
Qua Nederlandse taal schrijf je apenkooi
natuurlijk met een kleine letter, tenzij aan het begin van een willekeurige
zin, maar in mijn sportbeleving zou Apenkooi altijd met een vetgedrukte
hoofdletter A geschreven moeten worden. Op vrijdag hadden we op mijn oude
basisschool een echte gymleraar, meester Paul! En meester Paul was natuurlijk
de koning van motorisch Nederland, want hij had er immers voor gestudeerd. In
de ochtend werd de organisatie klaargezet voor de hele dag en de inhoud van de
"gym-vrijdag" sijpelde vakkundig en snel over het schoolplein, in die
tijd zonder social media!
Als meester Paul de hele inboedel van
Jansen&Fritsen uit de materiaalberging begon te halen dan was de speelse
spanning voelbaar op het, met hinkende kinderen en met krijt beschreven,
schoolplein. We gingen Apenkooien, toen al met een hoofdletter. Het begon al in
de kleedkamer, tijdens het omkleden deed je de warming-up namelijk door je al
balancerend op het bankje te ontdoen van je tenue de ville en je te
transformeren tot een professioneel Apenkooi-speler
Het meest vervelende was dat meester Paul
de touwtjes strak in handen had. Dat klinkt zwaar, maar op vriendelijke wijze
werd je duidelijk gemaakt dat je nog nergens op mocht en daarmee voelde je als
jochie dat er echt iets ging gebeuren in de 32 minuten die er overbleven van
een doorsnee gymles. Meiden die niet opschoten, bange klasgenootjes die 3x hun
veters moesten strikken en de motorisch wat mindere leeftijdsgenoten die
zichtbaar aan het vertragen waren dreven mij tot waanzin!
Na de nodige uitleg over parcours, spel-
en veiligheidsregels ging het grote festijn van start. Wandrekken bleken bijna
niet te trotseren rotsen te worden, de kleine matjes waren ineens stukjes land
in de gevaarlijke verzonnen zee van meester Paul, de banken eindigde voor je
gevoel echt in de wolken en de dikke mat brak je diepsprong zodat je niet te
pletter viel in de groene vulkaan die werd gecreëerd met de lijnen van een
willekeurig badmintonveld.
Terugdenkend aan deze lessen en deze
onbezorgde sporttijd ga ik dromen over Apenkooien. Stel je voor dat er Apenkooi
gespeeld wordt op het niveau van de Jupiler-league, de Eredivisie, Champions
League en als klap op de vuurpijl een heus Apenkooi-WK! Dat je je kan meten met
Apenkooiers all over the world. Dat je van Apenkooi je beroep kan maken, dat
Wilfred, Rene en Johan ineens een maandagavond vullen met de vraag "getikt
of niet getikt"? Dat er Apenkooi-trainers komen, Apenkooi-stadions en
Apenkooi-mediatraining wordt gegeven.
Mijn
droom begint vorm te krijgen en ik ga me omkleden om te gaan slapen. Stiekem
zal ik balanceren in mijn eigen kleedkamer, het allergrootste Apenkooi-stadion
betreden zodra ik mijn ogen sluit en na deze herinnering zal ik niet alleen
Apenkooi met een hoofdletter schrijven, maar ook Meester Paul!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten