Serious CIOS Sittard in actie voor Serious Request

 

 

 

 

Ken je dat gevoel dat je ergens enorm naar toeleeft? Dat je met een paar collega`s probeert om iedereen enthousiast te krijgen? Dat je telefoon echt onmisbaar voelt? Dat je groot denkt en iedereen je voor gek verklaart? Dat je bepaalde stappen in je hoofd maakt die praktisch nog heel ver weg zijn? Dat je een droom en ambitie wilt omzetten in actie? En dat je dan klaar bent om te vertrekken en bijna alles uitkomt? Lees hieronder het verhaal van onze Spartaanse monstertocht.

We schrijven december 2011, in een tussenuur ontstaat het idee om nu eens eindelijk iets te doen voor Serious Request. Ik denk dat het gevoel bij velen herkenbaar is, namelijk dat je in de week voor kerst voor de buis zit en dan al die acties ziet en je met jezelf afspreekt: “Volgend jaar ga ik echt iets doen!”. Vervolgens is het jaar bijna voorbij en maak je diezelfde afspraak wederom met jezelf voor het volgende jaar. Op een gegeven moment was er de klik en besloten we met een paar collega`s om dit plan op te pakken. Simpel, sponsorloopje om de school. Georganiseerd met hetzelfde principe als in mijn eigen studietijd, minimale inzet, maximaal resultaat! En warempel, dik €2000,- opgehaald.

Na een lange dag in de trein te hebben doorgebracht naar het Glazen Huis in Leiden besloten we met een aantal studenten dat we het volgend jaar dit weer gingen doen, maar nu wel op tijd beginnen! En zo geschiedde, alles op tijd uitgelegd aan de studenten en we waren hard op weg om weer samen iets te doen voor andere mensen op onze wereldbol. Maar toen was er ineens de nieuwe klik waaruit onze sportieve duurprestatie is ontstaan. Na het betere google-werk bleek dat als wij alle leerlingen achter elkaar zouden laten rennen dat wij daadwerkelijk naar het Glazen Huis konden hardlopen, sterker nog, ook terug! Dat klinkt natuurlijk wel heel leuk in het plaatselijke krantje, dacht ik…….

Ik besefte nog niet wat ik teweeg zou brengen op het moment dat ik dit grappige feitje via de digitale snelweg zou verzenden naar mijn enthousiaste collega`s. Binnen notime vlogen de whatsapps mij om de oren in onze whatsapp-groep “Serious shit”. Schijnbaar kan 1 simpel whatsappje krachten losmaken waarvan we het bestaan niet eens kenden. We besloten er een nachtje over te slapen alvorens over te gaan tot dit belachelijke en bizarre idee. Maar als het vlammetje eenmaal brandt dan haalt de verstandige we-slapen-er-een-nachtje-over-afspraak niet eens de avond. Rondom etenstijd besloten we online om dit idee binnen 3,5 week vorm te gaan geven. `s Ochtends hebben we onze krachten verenigd en 2 afspraken gemaakt en deze afspraken hebben ons en onze studenten enorm geholpen op het moment dat we even tegenslag hadden:

1)     We hebben te weinig tijd om dit organiseren, maar boeien, het vlammetje brandt!

2)     Iedereen die niet wil of kan meewerken steken we geen energie in, negatieve energie  kunnen we niet gebruiken, op naar het volgende.

En zo groeide het idee uit tot een waanzinnige tocht naar Enschede. Een karavaan met motards die de route beveiligde, medische ondersteuning, 50 studenten, 30 begeleiders, busjes, grote bus, materiaalbusjes, DJ`s, filmcrew, fotograaf, kortom een bijzondere tocht voor onze geweldige doelgroep. Resultaat: teambuilding, succesbeleving, iets samen gedaan voor anderen, laten zien dat je van niks iets kunt maken, gaat niet bestaat niet, sportieve duurprestatie, 245km in 24u, media-aandacht en o ja ook nog even €13.500,- kunnen aanbieden aan de DJ`s in het Glazen Huis.

 

Hier onze tocht van 2012 in beeld:

 

 

Tsja, dan ben je klaar met die actie en dan blijkt ineens dat je niet alleen indruk hebt gemaakt bij ouders en familie, maar ook op school, in de regio, bij stagebedrijven, het bedrijfsleven, CIOS Nederland en ook op de media. Ongelooflijk cool, maar we wilden meer. Na de evaluatie met alle vrijwilligers bleek al snel dat iedereen in 2013 wederom deel wilde uitmaken van onze CIOS-familie. Maar we moesten weer een plan hebben zodat iedereen weer zou denken: “Kan nooit!”

Met dit uitgangspunt besloten we eigenlijk in mei van 2013 dat we de tocht naar het Glazen Huis in Leeuwarden via een kleine omweg zouden gaan afleggen. Want ja, het is natuurlijk gruwelijk vet als we met onze hele club `s nachts het IJsselmeer over zouden kunnen roeien. “Kan nooit!” Heerlijk als je deze niet uitgesproken weerstand voelt, dat prikkelt ons, dat wakkert het vlammetje weer aan en dat zet ons aan tot “think big, act small! We opende ons hele arsenaal aan opgebouwde contacten van onze monstertocht van 2012 naar Enschede. En na een paar belletjes, whatsapps, tweets en facebook-updates hadden we de karavaan en het plan voor 75% klaarliggen. Het IJsselmeer-idee bleek echt de uitdaging van het jaar te worden.

Waar haal je in de gauwigheid een boot vandaan waar alle 65 leerlingen op konden? Hoe ga je deze oversteek in hemelsnaam beveiligen? We moeten ook achter een roeiboot aan. Schema`s maken voor de overtocht, teamindelingen, route uitwerken, route narijden, kennis binnenhalen over het roeien en de oversteek, maar al gauw bleek dat als je een te gek idee hebt, lef hebt, doorzettingsvermogen combineert met enthousiasme dat je dan uiteindelijk genoeg mensen kan overtuigen die ons de helpende hand te willen steken.

 

 

Na een tweet te hebben verzonden met wat vragen voor “IJsselmeer by night” hadden zich binnen 2 dagen 16 sloepen en 60 roeiers aangemeld. Tevens ook een takelwagen bij de start en finish en ook nog een cateringservice. Kortom, if you want some, come and get it!

Uiteindelijk was alles geregeld en konden we ook rekenen op de steun van onze collega`s. Ons enthousiasme werkte als een olievlek en allerlei afdelingen en klassen binnen het CIOS gingen met eigen acties aan de slag om zoveel mogelijk geld op te halen. Je merkte aan alles en iedereen dat we weer aan de vooravond stonden van een prachtige tocht. Woensdag 18 december was het zo ver. De tribune in de sporthal stroomde vol met 600 man, onze studenten begonnen nu pas te merken aan wat voor event zij mochten deelnemen en de spanning steeg!

 

 

 

Als ware helden werden de studenten onthaald op de dampende beats van Tsunami, wat later ook 1 van de Serious-hits werd. Allerlei mensen boden checks aan en Fernando Ricksen sprak onze studenten toe, bijzonder! Op naar buiten, karavaan stond klaar, publiek maakte een erehaag en daar reden we weg om vervolgens 376km af te gaan leggen met 16 voertuigen, 12 boten, 65 studenten en 30 vrijwilligers. Kippenvel tot en met! Na 20 minuten koers opende we Facebook en Twitter, ontploft! Waaw, we did it! Meer als 300 tags, tweets en berichten binnen het eerste uur, dat belooft wat!

Iedereen was gebrieft, iedereen kende zijn taak en alles verliep vlekkeloos. Maar om 16.00u s middags kregen wij het telefoontje van de Koninklijk Nederlandse reddingsmaatschappij dat we onze nachtelijke oversteek over het IJsselmeer moesten opgeven. Te gevaarlijk met het komende noodweer en we besloten natuurlijk om hun advies over te nemen, maar tevens besloten we ook om de studenten nog niet in te lichten. Maar ja, dan is er social media en het slechte nieuws sijpelde langzaam door in de karavaan. Wij als organisatie moesten ons even herpakken, want dit zou natuurlijk het hoogtepunt van onze tocht worden. Overstappen op plan B, C, D of E was simpel, alle scenario`s lagen klaar. De karavaan raasde door, alle fietswissels liepen soepel, de route klopte, onze 10-jarige DJ stal de show op elke stopplek waar onze niet fietsende leerlingen gingen collecteren en het werd langzaam donker.

 

 

Het begon te regenen, onze motards hadden hun handen vol aan de ontketende studenten op de mountainbikes. Sommige groepjes knalde met 40km/u over de weg en die snelheden stonden in ieder geval nergens in ons draaiboek. We reden naar Den Oever, opstapplek voor “IJsselmeer by Night”. Opleidingsschip “Prinses Maxima” zou ons toch overvaren, maar wij moesten natuurlijk wel roeien, dus haalde we een fitness-roeiapparaat uit elkaar en tilden we aan boord, de karavaan zou nimmer stilstaan. En daar vertrokken we, vol goede moed en een handjevol aan pilletjes tegen zeeziekte. Een overtocht van dik 3 uur maakte slachtoffers. Van overgevende leerlingen tot een docent met slechte zeebenen en als dieptepunt de gebroken arm van onze cameraman, maar dat werd pas op het einde van de tocht duidelijk in het ziekenhuis. Over doorzettingsvermogen gesproken!

 

Shit! We kunnen niet aanmeren in Workum, daar waar de catering klaar staat! Dan maar over op plan C, aanmeren in Makkum, steps uit de bus, karavaan gaat gewoon door richting Workum. Na een klein oponthoud kwamen we aan in Workum. Een snelle pastamaaltijd om 06.00u in de ochtend moest ons kracht geven voor de laatste 50km die we gingen hardlopen. Een korte, luidde, effectieve maar goed bedoelde donderspeech zette de leerlingen weer even op scherp. Nu moesten we laten zien wie het CIOS is, wat doorzettingsvermogen is en dat we kunnen pieken op de momenten dat andere opgeven. En dat deden onze kanjers! Na 23 uur bloed, zweet en tranen kwamen we aan in Leeuwarden bij de Frieslandhallen. We gingen ons opmaken voor de zegentocht met CIOS NL door de stad. Iedereen moet weten wie we zijn, wat we gedaan hebben en waar we voor komen. Met een lint van 300 meter aan leerlingen vlogen we door de stad. Op naar het Glazen Huis!

 

 

4 Fontys-studenten waren al vooruit gegaan en hebben de DJ`s in het huis duidelijk gemaakt dat er een grote bende sporters aan kwam. 24 uur in touw voor het goede doel met bijna 100 mensen. Een ongelooflijke ervaring en we waren nog 500 meter verwijderd van het Glazen Huis. Als ware helden renden we op ons doel af. Een hoop zang, geschreeuw, gejuich en tempo bracht ons naar de markt. Op naar de ontlading! 3FM zat er klaar voor, de DJ`s keken op, WAAW! Een enorme ontlading bij onze hele karavaan, we did it! Voor heel even waren onze leerlingen helden. En dat was waar het ons om te doen was.

 

DJ Domien Verschuren ontvangt ons live op de markt in Leeuwarden:

 

 

 

Hierbij de beelden van onze actie van 2013;

 

 

Tsja, dit is in een notendop wat er gebeurd is in het afgelopen jaar. In de bus terug filosofeerde we alweer stiekem door naar de laatste 2 jaar van ons 5-jarenplan. Kortom, nog 2 jaar gaan we knallen, nog 2 jaar een “KAN NOOIT!-plan bedenken en die plannen zijn er, maar eerst was er de thuiskomt. Met luid applaus werden onze leerlingen onthaald. Het is ongelooflijk om te zien hoe ouders, familie, vrienden, kennissen en onbekenden met ons hebben meegeleefd. Wij hopen dat we met deze actie niet alleen iets gedaan hebben voor de mensen aan de andere kant van de wereld, maar ook iets teweeg hebben gebracht bij onze eigen studenten!

Op naar volgend jaar, 2014 The Beach-edition! Voeg ons toe als vriend op Facebook en Twitter en volg onze voorbereidingen, kijk filmpjes en foto`s terug en dan zien we elkaar hopelijk weer in december 2014!

Mocht je mij een plezier willen doen like dan even bovenaan rechts op deze pagina Ludieke sportverhalen en deel dit blog. Thnx!

Team Serious CIOS!

FB: Serious CIOS Sittard

Twitter: @seriouscios