Edgar Davids

http://www.ad.nl/ad/nl/10444/Offside/article/detail/3483017/2013/07/28/Edgar-Davids-gaat-met-rugnummer-1-spelen.dhtml


Edgar Davids en Guus Hiddink weer vrienden? Edgar Davids en Olcay Gulsen weer on speaking Terms? Edgar Davids weer toelaatbaar in Tuschinski? Edgar Davids en de Kabel nog intact? Edgar, de trendsetter?

In bovenstaand artikel wordt er bericht dat onze voormalige "knuffel-pitbull" een trend wil zetten door het komend seizoen te gaan spelen op het middenveld van Barnet met rugnummer 1. Dit rugnummer is sinds jaar en dag eigendom van legendes zoals de Beer van de meer, onze Colombiaanse Scorpion-kick-keeper Higuita en onze eigen Edje Sar!

Dat Davids altijd een eigenzinnige speler is geweest dat hoeven we hier niet verder uit de doeken te doen lijkt me. Tenminste niet in deze alinea....Want een echte trend is het niet om met een niet alledaags rugnummer te spelen. Er gingen hem namelijk al vele sterren en mindere goden voor.

Ronaldo naar Milan met 99 en hetzelfde geldt voor Vitor Baia, keeper van Portugese makelaardij, die z'n doel schoon stond te vegen met hetzelfde nummer, 99. Wat te denken van Ivan Zamorano van Inter Milan, hij wilde perse nummer 9 , maar die was al bezet dus werd het 18 met een klein +-je tussen de 1 en de 8. Of wat te denken van het mannelijke lid van glamourkopper David en Victoria. Nummer 23 bij Real Madrid, een ode aan Michael Jordan. Ook zijn er veel spelers die met het nummer spelen van hun geboortejaar. Dus zo'n trend is het niet. Behalve dan nummer 1 voor een veldspeler natuurlijk, dat dan weer wel, Edje.

Maar eigenlijk is Davids veel meer een trendsetter of eyecatcher op andere vlakken. Wie was het ook alweer die vaak in opspraak raakte voor losse handjes? Wie tipte Guus Hiddink om wat vaker te genieten van het zonlicht in 1996 in plaats van te verblijven op een plek waar niet zo vaak de zon schijnt? En wie was DE trendsetter op het gebied van de sportbril. Als een ware marketingtruc van Pearle en Specsavers samen buffelde daar ineens Davids ergens op de Europese velden.

Edgar, don't want to be a wannabe-trendsetter. Maar zet de trend door bijvoorbeeld in 1x door te stromen naar de Premier League, zet een trend met je spelers, door ze nooit meer te laten protesteren bij de scheidsrechter, zet de trend door met alle supporters af te spreken om de tegenstander in ere te houden, of bedenk iets anders innovatiefs. Maar stop aub met jezelf constant in het nieuws te zetten. Beteken iets voor anderen, want jij kan dat met jou status!

 
Met vriendelijke groet,


Guus H.

Thialf bedankt!

Begeeft de KNSB zich op glad ijs? Rijdt Doekle Terpstra een scheve schaats? Zitten er scheuren in het Heerenveense ijs? Wordt het ICE-dome zoiets als het Gelredome? Wat vindt Rintje, Falko, Yvonne, Ireen, Sven en Erben er van?

Ik moet ineens terugdenken aan de commotie in Turkije waar een grote groep mensen in opstand komt tegen een besluit om een cultureel erfgoed te vervangen door een hypermodern idee van de premier. Daarmee roep ik absoluut niet op om in opstand te komen op de “turkse manier”, maar misschien verwacht ik wel dat er een aantal schaatsers op de barricade springen om Thialf te behouden als schaatstempel voor alle nationale en internationale schaatswedstrijden. Niet letterlijk op de barricade natuurlijk, want dat zal zelfs de ouderwetse noren niet kunnen bolwerken.

Thialf gaat van het strijdtoneel verdwijnen. Het Nederlands elftal gaat in het vervolg haar wedstrijden spelen in het groen. De Dam wordt in de toekomst een buitenzwembad met ligweide en op Schiphol komt een vliegverbod. Thialf, het Mekka van de schaatssport, carnaval in het Noorden, “zaate hermeniekes” die landelijke bekendheid krijgen, Mart in zijn gebreide trui met de rug naar het heilige bevroren water en de ereronde in de koets. De dooi is ingetreden.

Als ik terugdenk aan Thialf dan denk ik aan de helden die daar “rondje 30” hebben gedraaid, de strijd tussen Falko en Johan Olav, de opkomst van Rintje, alles in het oranje en zoveel meer mooie momenten. Daar zat ik dan voor de tv als klein jochie. Nog onbekend met het hele schaatsgebeuren, maar door Thialf werd mijn aandacht gepakt. Ooit zou ik daar naar toe moeten heb ik mezelf beloofd, maar vanaf nu word ik dus de dupe van mijn eigen lange termijnplanning. Helaas, maar naar Almere ga ik niet…..denk ik.

Verplaatst je eens in de huid van de Zamboni. Op de ijsdweilschool worden deze machines klaargestoomd voor het gladde ijs van Heerenveen. Daar gaat dus nogal wat veranderen. Het schijnt momenteel erg onrustig te zijn in de wereld van deze rijdende gladmakers. Niemand wil naar Almere, maar er zal uiteindelijk eentje moeten gaan. En je zal zien dat ook deze zal wennen aan het gladde ijs van het ICE-dome.

Veranderen en ontwikkelen hoort bij de toekomst. Veel werknemers en bedrijven zitten vastgeroest in de bekende tunnel. Wat goed is moet blijven en kan niet verbeterd worden. Waarschijnlijk kan dat wel, maar dan moet je impopulaire beslissingen nemen en dat is wat er nu gebeurt. En dan krijg je zulke verhalen, blikken, reacties en kritiek. Part of the job zeg ik dan. Over 20 jaar weten we misschien niet beter.

Maar ik krijg het gewoonweg niet uit mijn systeem. Salt Lake City, Calgary, Hamar, Kolomna, Inzell, Erfurt en dan nu Almere………Doekle, ben eerlijk, dat bekt toch ook niet lekker?

WK-spray

http://www.sport1.nl/nieuws/55100-niets-staat-9-15-spray-op-wk-nog-in-de-weg.html

Is de FIFA de weg kwijt? Zet de FIFA ergens een streep onder? FIFA streept eigen regels door? Gaan ze echt een vernieuwing doorvoeren? Is Blatter even het spoor bijster? Telt corruptie ineens niet meer? Wat is er aan de hand met Sepp en zijn politieke vrienden?

Bovenstaand artikel geeft duidelijk weer dat er een proef is gedaan met een spray die na 45 seconden vanzelf verdwijnt, daardoor kan de scheidsrechter goed zien of de muur echt op 9.15 meter staat. Een revolutie is geboren, of toch niet?

Zoals ik het artikel lees dan lijkt het erop dat de FIFA een vinger geeft aan onsvoetballers waar we schijnbaar schreeuwen om een hele hand. “Kijk ons eens even revolutionaire maatregelen nemen”. WK 2014 zal de boeken ingaan waarin een scheidsrechter het hele veld heeft bespoten met een spray die vanzelf verdwijnt en geen strepen achterlaat. Dit is natuurlijk fantastisch, want nu kunnen de spelers tenminste niet meer een hele wedstrijd kapotmaken door in de aanloop een half metertje naar voren te schuiven. Waaw!

Wat deze intelligente oplossing, van onze niet geheel koosjere voetbalbobo, niet oplost zijn enkelbrekende tackles, buitenspelmomenten, wel of niet over de doellijn-momenten en het betere ellenbogenwerk.

Daarnaast vraag ik me ook af wie er beslist wanneer de scheidsrechter zijn spray tevoorschijn moet halen. Is dat op de helft van de tegenstander? Rondom het strafschopgebied? Scheidsrechters worden dadelijk opgeleid als een kruising tussen Lucky Luke in zijn betere dagen en Collina, want dat was toch echt de beste die we hadden.

Als ik scheidsrechter was dan zou ik hopen op de openingswedstrijd van het WK. Dan zou ik namelijk het eerste streepje mogen trekken met Sepp Blatter zijn spray. Ik zou de avond van tevoren al geen oog dicht meer kunnen doen. Er schiet van alles door mijn hoofd wat ik niet allemaal fout zou kunnen doen. Streep te lang, te kort, te dik, te dun, verkeerde kleur, spuitmondje kapot, op de schoenen van een speler, niet recht genoeg, per ongelijk de fles deo of haarlak van zijn vrouw enzovoorts. Er kan veel fout gaan!

Ik lees in het artikel dat het merendeel van het scheidsrechterskorps heeft aangegeven in deze spray een meerwaarde te zien. Daarom vind ik het heel goed, nobel en bewonderingswaardig dat u deze spray gaat invoeren. Wellicht heb ik een nog beter idee, cameratechnologie?

Ik denk dat het merendeel van het scheidsrechterskorps om deze technologie schreeuwt, maar waarschijnlijk heeft u dit met uw spray “opgelost” van de agenda van de FIFA. Matchfixing wordt namelijk niet bepaald door een muurtje die iets naar voren komt, maar juist door alle zaken die “getackeld” kunnen worden met een staaltje techniek die overal in de sportwereld wordt toegepast!

Ik wil u alleen graag uitnodigen om mee te bewegen met de voorstanders van dit idee, want anders kan het wel eens zo zijn dat zij op uw strepen gaan staan en dan is alles pas echt “gefixt!”

Streep eronder.

"Wielren-tackle"

Je gaat naar de Tour de France en je neemt mee? Heb ik mijn hardloopschoenen? Kniebeschermers? Elleboogbeschermers? Helm? Moet ik links of rechts gaan lopen? Waar staat het meeste publiek? Tete de la course, poursuivants, peloton of de bus?

TJ van Garderen heeft er waarschijnlijk niks van meegekregen, maar in zijn kielzog speelde zich wederom een historisch moment af in de geschiedenis van de Tour de France. Daar waar ik in het bericht van “het land van Froomage” in de gedachten ben gekropen van de concurrenten van Froome, ben ik nu geïnteresseerd geraakt wat sommige supporters bezield. En dan met name de hoofdrolspeler in de “soap van de tackle”

Kort samengevat, er was natuurlijk weer een meeloper bij een van de koplopers. “Mama, ben ik in beeld” is waarschijnlijk de grootste reden om mee te gaan rennen met de wielrenners die proberen zo hard mogelijk tegen een berg op te rijden. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er mensen zijn die gerichte feedback, tips of technische fietsaanwijzingen geven terwijl ze als een malloot langs een fietser rennen. Het gezicht naar de fietser gedraaid, de benen en voeten in voorwaartse richting gekeerd, dus motorisch gezien is dat een knappe prestatie.

Maar gelukkig gaat ook het knotsgekke fietspubliek zichzelf corrigeren. Daar waar bocht 7 van Alp d`Huez bol staat van bierdrinkende en hossende Nederlanders staan op andere plekken niet alleen wielrenfanaten, maar schijnbaar ook opvoeders, pedagogen, politie in burger, stadswachten en andere ordehandhavers. De ergernis die veel tv-kijkers hebben bij het zien van een mee rennende Borat of een hardlopende jongeman verkleed als knakworst bekroop ook de hoofdrolspeler in “de soap van de tackle”. De hardloper was net op stoom, topsnelheid bereikt, volledig in balans totdat er ineens een ouderwetse “pootje haak” werd uitgevoerd. De man stortte ter aarde, even niet bewust van wat er zich zojuist heeft afgespeeld, maar uiteindelijk natuurlijk boos dat hem dat overkwam.

Hij zal waarschijnlijk niet nagedacht hebben wat er zou gebeuren als hij per ongeluk de wielrenner van zijn fiets afschreeuwt, duwt of enigszins uit balans brengt. Guerini werd ooit op de Alp d`Huez door een botsing met een amateurfotograaf van zijn fiets gevaagd, maar wist nog wel te winnen. Maar schijnbaar overheerst bij vele wielren-hooligans de “mama-ben-ik-in-beeld-gedachte” in plaats van het genieten dat je bij deze sport nog echt de renners van dichtbij ziet. In velen andere sporten zijn de hoofdrolspelers onbereikbaar door allerlei hekken, sloten of andere veiligheidsmaatregelen.

Ik kan me niet voorstellen dat ze de hele etappe hekken gaan zetten, maar door deze acties zal men zich wel gaan afvragen hoe ze deze malloten kunnen stoppen. Misschien heeft degene die getackeld heeft wel geholpen.

Ik hoop in ieder geval niet dat de wielrenners van de toekomst de voetballers achterna gaan. Want dan worden naast de “tackle” waarschijnlijk ook de schwalbes, tijdstraffen aanvragen, wheelies, shirtje trekken enzovoorts geïntroduceerd.

Zie je het voor je in 1 etappe? Thomas Voeckler die doet alsof iemand zijn band heeft leeggelaten, Jens Voigt die na zijn 10^de versnelling het niet meer kan bijbenen en constant Johnny Hoogerland bij de arm grijpt en uiteindelijk wint Peter Sagan de massasprint door een laatste wheelie te plaatsen met 70km/u vlak voor de finish.

Dromen mag, maar ik hoop dat we het gewoon houden bij de bus, de hongerklop, de “Hup Bram” en de waterdragers! Hulde aan de “tackle-man” die corrigerend gedrag weer in de markt heeft gezet!

"Teambuildings-nigeriaan"

 

Artikel uit de telegraaf van 23 juli.

http://www.telegraaf.nl/telesport/voetbal/buitenlands/21755909/__Schorsingen_voor_146_goals__.html

Kort samengevat, een aantal wedstrijden in Nigeria lijken “gefixt te zijn. Anders is het niet te verklaren dat je met 79-0 en met 67-0 verliest. Of misschien toch wel. Een ludieke terugblik op dit recente sportmoment.
 

Zijn ze teleurgesteld of blij? Zou elke speler het geweten hebben? Zouden er echt afspraken over gemaakt zijn? Zou het een wedstrijd zijn geweest zonder publiek? Hoe gaat zo`n wedstrijdbespreking? Wat wordt er in de rust gezegd? Je zou maar spits zijn van het verliezende team en van niks weten, dan word je toch gillend gek, lijkt me?

 

Daar zit je dan in het kleedlokaal. Een week lang getraind op automatismen, het nakomen van afspraken, teamgeest en samenwerken. Daarnaast is er waarschijnlijk ook nog geschaafd aan de techniek van deze Nigeriaanse toppers in spe. Negentig minuten geploeterd en alles uit de kast gehaald om de wedstrijd tot een goed einde te brengen en dan verlies je met 79-0. Als ik dit krantenartikel lees dan komen de bovenstaande vragen bij mij boven drijven.

Maar dit verhaal heeft ook absoluut een andere kant. Want waar iedereen kijkt naar hoe slecht dit is, zou je ook kunnen kijken naar hoe knap het eigenlijk is om met dat verschil te verliezen. Misschien is de trainer wel degelijk bezig met volgend seizoen en heeft hij een start gemaakt met de omgedraaide teambuildingstraining. Want als je zo een wedstrijd wilt spelen dat betekent nogal iets voor de discipline van je spelers. Deze spelers moesten gewoon consequent overal een stap te laat komen, overal verkeerd instappen, buitenspelval keer op keer laten mislukken, nagenoeg elke pass verkeerd inspelen, bij elke aftrap je weer consequent verkeerd opstellen enzovoorts. Je moet dan wel echt op je teamgenoten kunnen vertrouwen dat ze zich aan de afspraak van het “fout doen”houden.

 

Laat ik voorop stellen dat matchfixing echt verkeerd is, maar deze uitslag schreeuwt om een andere kijk op de zaak. Zulke wedstrijden leveren in ieder geval altijd nieuwe namen op. Daar waar de “bel-chinees” als eerste furore heeft gemaakt langs de Nederlandse velden, werd er een speler van de tegenstander van Ajax uitgeroepen tot de “knipoog-kroaat”en na dit artikel te hebben gelezen wil ik graag een nieuw woord introduceren, namelijk de “teambuildings-nigeriaan”

Frankrijk, Froomage

Gaat de 100^ste tour de boeken in als de tour van de meesterknecht van Wiggins 2012? Zal deze tour ons herinneren aan de ferme sprintersdijen van Duitse makelaardij? De aanvalsdrift van onze Johhny? De waaieretappe? Het zal in ieder geval in mijn herinnering zitten als de tour waarin Bram Tankink op TV een oproep plaatst voor alle uitzinnige Hollanders op Alp D`huez om vooral geen schouderklopjes uit te delen aan zijn pijnlijke linkerschouder.

Laat ik beginnen met de winnaar, Froome. Fonetisch zou ik dan “Vroem” noteren en deze volgorde van letters op schrift zorgt direct voor een link met zijn puike rijden tijdens deze historische ronde van Frankrijk.  Als ik naar “La grande Boucle” van Froome kijk dan wordt mijn aandacht werkelijk waar direct gespitst op de zogenoemde tekentafel van Sky. Hoe precies alles is uitgemeten, afgemeten, getest, doorontwikkeld, bekeken, berekend, verkend en ultiem is voorbereidt moet er toch wel voor zorgen dat hij als winnaar uit de bus gaat komen.

Tijdens het kijken van de bergetappes vroeg ik me vaker af wat zijn concurrenten zouden denken. Wat te denken van de kleine Colombiaanse klimmer Quintana. Deze te kleine, te lichte en te stille klimmer uit Bogota zal wel gedacht hebben dat hij letterlijk ongezien kon wegglippen vanwege zijn formaat. Helaas, doordat namelijk Froome zo houterig en gebukt op zijn fiets zit alsof hij constant zit te telefoneren ziet hij zelfs een mier oversteken, dus Quintana`s kansen leken verkeken.

Contador zal nog vaker hebben teruggedacht aan die biefstuk waar schijnbaar dat kleine beetje clenbuterol in zat. Maar van zo`n biefstuk ga je dus wel verdomd hard fietsen. Tegenwoordig is ook Contador overgestapt op de bruine boterham met pindakaas of een mix van tapas met chorizo en dat blijkt zijn aanvalsdrift niet te hebben getemperd, maar zijn benen lijken in ieder geval iets minder geïnspireerd.

Valverde, stak 1x zijn hoofd in de wind en weg waren al zijn gedachten…..(en dromen en ambities)

Dan de Nederlanders, Ten Dam en Mollema, liefkozend Bau en Lau genoemd. Het schijnt dat Eyeworks van Reinout Oerlemans al patent heeft aangevraagd voor een realitysoap van deze 2 uitgemergelde toppers op pedalen. De naam “Bau, Lau & het geheim van hard trainen!” is inmiddels vastgelegd. Ten Dam zal vaak gedacht hebben aan zijn oude Chevy en de camping in St. Antheunis. Het schijnt dat hij rond 5 december eerst een tijdrit fietst en vervolgens met zijn witte slijmbaard furore maakt met mijter en staf.

Mollema, nuchtere inwoner van provincie Groningen heeft een puike prestatie geleverd. Ietwat hoekig op zijn fiets, maar kneiter-dijen en een niet aflatende werklust zorgen ervoor dat hij aanklampt en maar amper afhaakt. Terugknokken, eigen tempo rijden en kuchen tijdens interviews zijn het handelsmerk geworden van Bauke.  

Als laatste een opvallende verschijning in de Tour. Was Shani Davis  in het schaatsen nog een vreemde verschijning of Rik Smits in de jaren 90 in het basketbal de vreemde eend in de sportieve bijt dan hebben we er nu 2 in 1 Tour de France. “De witte Keniaan” Froome is de grote winnaar, maar de enige donkere hardrijder op de fiets in de Tour sprintte op de Champs Elysees naar een verdienstelijke 7^de plek, Kevin Reza is zijn naam. Dus de “witte keniaan” en de “biking black man” schreven samen historie.

 

Al met al was het een fantastisch mooie tour, waarin ook Cavendisch geleerd heeft dat de Tour een ronde is van 3360km en aan het einde wint een Duitser. Wielrenpetje af voor Kittel!

Of zoals Mart “mag ik dat zeggen” Smeets zou zeggen:

Buenos noches mi amor!