Komende
maandag is het zover! 28 oktober heb ik uitgeroepen tot de dag van de leerling.
In navolging van “de dag van de leraar” vond ik het wel eens tijd om een dag
van de leerling uit te roepen. Want als sportleraar in het MBO onderwijs merk
ik dat je erg veel winst kunt halen tijdens de informele momenten met je
studenten. We geven heel vaak aandacht aan de dingen die niet mogen, die ze
niet goed doen en benoemen heel vaak de verbeterpunten.Op zich natuurlijk goed, want hun
ontwikkeling staat centraal….
Maar…..de
studenten zullen zich pas echt gaan ontwikkelen als ze zich thuis voelen op
school, in de klas en bij docenten. En juist dat laatste kun je creëren door
tijdens informele momenten de student op te zoeken.
En daarom daag ik iedereen
die in het onderwijs werkt uit voor het volgende:
Begin
komende maandag je les als volgt:
Beste
studenten, wat goed dat jullie er zijn, ook al waren er een aantal te laat, ik
vind het goed te zien dat jullie de moeite hebben genomen om op school aanwezig
te zijn. Pak alvast je spullen op de bank, heb je ze niet bij je dan ga naast
iemand zitten die ze wel bij zich heeft, geen probleem! Check ook even je
telefoon, gedurende de les zal ik 3x een “whatsapp&facebook-moment”
inplannen. Daarnaast wil ik geen enkele student zien die vandaag de hele les op
4 poten zit, dus wiebel! Wil je wat tegen de buurman vertellen over het weekend
dan vraag even of ik mijn mond kan houden. En als er goed gewerkt wordt dan
spenderen we de laatste 10 minuten aan jullie “Youtube-top-10!”
Twitter
komende maandag mee via #bedankjeleerling en stuur een boodschap de wereld in
waarin je je waardering uitspreekt over je studenten!
Kijk op www.facebook.com/LudiekesportverhalenLike deze pagina en volg mij op
@ludiekesport
Wil je
reageren op “de dag van de leerling” mail mij dan!
Een ludiek verhaal over de combinatie van Sport en de cultuur van de gespierde, motorisch perfect ontwikkelde atleet, kan dat? Vollere topsporters zijn die slechter? Is dun succesvol? Is zwaarder minder mooi? Serena of Venus? Doen we niet te gewichtig over sport? Gaat topsport altijd hand in hand met slank zijn? Trots zijn op je prestaties of op jezelf, wat is er belangrijker? Kortom, een ludiek sportverhaal over bewegen, volslank, trots, sport en de positie van “ronde vormen” in de sport.
Ik werd getriggerd voor dit verhaal door het bovenstaand filmpje op Youtube.
Na korte tijd op Google te hebben doorgebracht begon mijn creatieve tandwiel op
volle toeren te draaien. Flarden van teksten, halve zinnen, volle woorden,
grappige kwinkslagen, opmerkingen en sportieve momenten flitsten aan mijn
gedachten voorbij. Hongerig naar een nieuw verhaal liep mij het
spreekwoordelijke water in de mond en pakte ik mijn digitale notebook erbij en
heb inmiddels 2 alinea`s geschreven. Ik ben voornemens om er geen dik boekwerk
van te maken, maar een juiste balans te vinden tussen gewichtige en wat minder
gewichtige zaken.Zo zie je maar dat je
in een paar zinnen al flink wat verborgen knipoogjes kan wegschrijven over de
bijzondere combinatie van SPORT & GEWICHT!
Mijn creatieve tandwiel bracht mij tot een aantal uitersten. Zo kun je
denken aan de dagelijkse strijd die veel mensen voeren om op hun gewenste
gewicht te komen, voor sommige is dit natuurlijk al topsport op zich. Je kan denken aan een grappig verhaal over hoe
belangrijk en gezond sport en bewegen is voor de wat vollere medemens, maar
nadat mij de Olympische gedachte van “meedoen is belangrijker als winnen weer
te binnenschoot wist ik welke twist ik moest maken aan dit verhaal.
Mijn verhaal gaat over de plek die “ronde vormen” innemen in de huidige
wereld van de sport. Als je trots durft te zijn op je lijf en daarmee dus het
directe tegengeluid laat horen ten opzichte van de schoonheidscultuur dan
verdiend dat een verhaal met een kwinkslag. Want als je echt gaat nadenken over
ronde vormen, over uitdrukkingen en gaat kijken naar voorbeelden in de sport dan
staat “sport” hartstikke bol van knipoogjes naar gewicht, eten enz.
Ik ben mijn blog begonnen in juli van dit jaar (2013) en mijn eerste
verhaal ging over de Ronde van Frankrijk, genaamd “het land van Froomage”
wijzend op de onoverwinnelijk blijkende Chris Froome! Naast de Ronde van
Frankrijk is er natuurlijk ook de Ronde van Italië, Spanje, Californië, Polen,
Zwitserland, Nederland en ga zo nog maar even door. Dit is een eerste
verwijzing naar het belang van het begrip “ronde vormen in de sport”. Daarnaast
kun je ook denken aan het geven van een rondje in de derde helft, een helft die
in de amateurtak van het Nederlandse sportersgilde een belangrijke positie inneemt.
Maar je kan natuurlijk ook uitgeschakeld worden in de voorronde, of juist
doordringen tot de volgende ronde. Je kan je tegenstander op een rondje zetten,
een schaatser rijdt zijn rondjes of rijdt qua snelheid “rondje 30”.Behalve schaatsen kun je ook bijvoorbeeld
hardlopen of autorace invullen. Dan heb ik het nog niet over alle sporten die
beoefend worden met ronde ballen, deze kun je zelf wel invullen.
Verder denk ik ook aan verschillende topsporters die met een “trots”
lijf toch de top hebben gehaald. Dit in tegenstelling tot de slanke
amateursporters die vaak de wilskracht, power, talent en doorzettingsvermogen
missen ten opzichte van de mensen die er harder voor moeten werken. Denk
hierbij bijvoorbeeld aan Erica “ik ga je knuffelen” Terpstra, 3de
doelman van oa Ajax Jeroen “Pizza”Verhoeven, verschillende judoka`s, (sumo) worstelaars, boksers,
rugbyers, American Footballers, honkballers enz. Maar denk ook aan de zusjes
Williams, Serena en Venus, waaruit blijkt dat dun niet altijd het meest succesvolste
hoeft te zijn. Meteen ook weer een leuke woordspeling, succesVOL;-)
Verder dacht ik ook meteen aan uitspraken, kreten en opmerkingen die in
onze sportwereld een plek hebben gekregen. Veelal zijn deze opmerkingen terug
te leiden naar het idee achter dit verhaal, namelijk naar hoe belangrijk “ronde
vormen” zijn in de dagelijkse sportpraktijk. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een
sporter die moet toegeven dat zijn tegenstander “een maatje te groot is”, of
aan het vreemde wedstrijdverloop van een voetbalwedstrijd, want “de bal is
rond” wordt er dan geroepen. Hoeveel trainers en sporters spreken niet over “de
vorm van de dag”, schijnbaar bepalend voor het halen van een bepaald
niveau.Welke trainer roept er niet dat
er een “tandje bij moet” of dat een sporter “de honger moet hebben om te winnen”?
Echt waar, sport is doordrenkt van de tegenstellingen!
Een aparte alinea wil ik graag wijden aan het wielrennen. Deze sport is
wat ze noemen een duursport en dus niet weggelegd voor de wat vollere
(top)sporter. Want ja als je zoveel calorieën verbrandt dan kan het toch niet
zo zijn dat je een “trots” lijf hebt. Maar wat ik dan weer het meest leuke vind
is dat er juist bij deze sport fantastische termen worden gebruikt om een en
ander uit te leggen. De koploper die pap in de benen heeft en dus de
overwinning aan zich voorbij ziet glippen heeft last van de zogenaamde
“hongerklop”. De wielrenner die denkt nog wel even het gat naar de kopgroep kan
dichtrijden, maar dat niet redt zweeft ergens tussen peloton en de “tete de la
course”, deze iets te ambitieuze wielrenner bevindt zich in de zogenaamde
“chasse patate”. En het peloton dat jaagt op het groepje koplopers moet echt
“volle bak” gaan rijden.
Zo zie je maar, (top)sport hoeft niet per definitie iets te zijn voor
de slanke, gespierde personen die zichzelf heel goed vinden. Het gaat er juist
om dat je lekker in je vel zit en daardoor laat zien wie je bent. Je kan de top
op vele manieren bereiken, maar sommige bereiken hem nooit, ondanks hun talent
in overvloed, maar juist deze mensen zijn vaak net iets “te vol” van zichzelf.
Daarom, breedtesport of topsport, amateur of professional, dik of dun,
binnensport of buitensport, lekker boeien….Sport, beweeg, ben trots and ENJOY!
Volg Facebook en Twitter om mee te praten over dit onderwerp, ideeën
aan te brengen en voor meer ludieke info zoals foto`s, filmpjes enz.
Wat wil je later worden? Wat is
je ambitie? Wat wil je bereiken? Levensmotto? Visie? Deze en meer vragen zijn
mij gedurende mijn studententijd meerdere malen gevraagd en het antwoord moest
ik lang schuldig blijven, totdat……
De luchtige
tonen van de Iphone 5 hebben vanochtend wederom hun werk gedaan. Dit geluid dat
op een “Pavloviaanse wijze” onderdeel is geworden van mijn ochtendritueel heeft,
na een aantal malen in de wacht gezet te zijn door de bekende knop die “snooze”
heet, mij bewogen om op te staan. Vandaag was namelijk de grote dag.
Als een jong
veulen dartelde ik over de bovenverdieping. Spierpijn welke ik heb opgelopen in
mijn iets te ambitieuze amateurvoetbal-enthousiasme, waar ik eerder over heb geschreven, herkent
mijn lichaam niet eens meer. Met een motorisch ongekend niveau schiet ik in
mijn kleren, poets ik mijn tanden en de wax lijkt uit zichzelf een weergaloos
kapsel tevoorschijn te toveren. Daarna daal ik af naar de begane grond. Het
voelt alsof ik zweef, want volgens mij raak ik maar maximaal 5 keer de trap
aan. Wat gebeurt er in godsnaam?
In de
eetkamer staat er een ontbijt op mij te wachten zoals je vaak op tv voorbij
ziet komen. Aan niks ontbreekt het mij tijdens de belangrijkste maaltijd van de
dag. Een continental breakfast in een willekeurig sterrenhotel zal verbleken
bij het zien van mijn ontbijttafel. Een mix van vitamines, meergranen broodjes,
hard- en zacht gekookte eitjes en muesli met yoghurt vullen de eetkamertafel
die normaal gesproken gewend is aan een snelle hap om vervolgens weer de rest
van de werkdag alleen gelaten te worden. Maar niet vandaag, want vandaag is het
een speciale dag!
Ik stap in
de auto en deze rijdt bijna vanzelf naar mijn werk. Parkeren kost geen moeite,
de laptop heeft zichzelf gedeponeerd in mijn kofferbak en ik word vriendelijk
begroet door iedereen die op mijn pad komt. Zelfs op de radio lijkt het net
alsof “begin de dag met een dansje” van Giel voor mij wordt gezongen. Het lijkt
wel alsof ik droom en dat gevoel zal alleen maar versterkt worden vandaag. Ik
loop mijn werk binnen en elke persoon die ik tegenkom bezorgt mij een glimlach
van oor tot oor. Of het nu gaat om een collega of een klant van ons, iedereen
maakt mij het hof.
Ik kleed me
om in mijn werktenue en ga naar de ruimte die de ARBO-dienst aanstipt als zijnde
een prima werkplek. Er is ruimte genoeg, de omgeving nodigt uit tot bewegen,
verschillende zit- en staposities behoren tot de mogelijkheden. Ook is de
temperatuur prima evenals de luchtcirculatie en de hoeveelheid licht die
binnenvalt. Alle afmetingen kloppen van mijn flexibele werkplek. Er is
voldoende afleiding van mijn collega`s, maar ik kan ook prima zelfstandig
werken op deze plek.
Voordat ik
goed en wel kan beginnen met mijn werk valt er in de digitale brievenbus een
mailtje op mijn digitale mat. Mijn baas, of ja de baas van de baas van de baas
en daar dan weer de baas van richt zich tot mij! Met warme woorden spreekt hij
tot mij en mijn collega`s. Wat een bewondering, eer en bedankjes schieten er
vanuit het beeldscherm van mijn zojuist gepimpte Dell-computer mijn kant op. Met
een hippere tune dan mijn Iphone-wekker wordt deze boodschap ingeluid en ik
word geprezen voor mijn inzet, motivatie, ambitie en werklust. Sterker nog, dat
geldt voor elke collega!
En nu zit ik
thuis. Zojuist heb ik een fantastisch diner gehad en ben ik aan dezelfde
eetkamertafel als eerder genoemd bezig om me weer druk te maken over roosters,
werkprocessen, competenties en proeve van bekwaamheden. Morgenvroeg gaat
dezelfde wekker, met dezelfde tune, maak ik weer hetzelfde ontbijt, leg ik mijn
laptop zelf in de auto en kom ik aan op school. Ik trek mijn sportkleren aan om
de sporthal in te gaan, oftewel mijn werkplek. Lesgeven aan mijn studenten van
CIOS Sittard-Venlo, super! Mijn werkplek is afwisselend van sporthal tot een
sportveld, van de dojo tot in een lokaal.
De dag van
de leraar, zo heet deze dag. Voor mij is het een dag zoals elke andere, want
alle bedankjes en eer haal ik elke dag uit mijn studenten. Daar kan geen vlaai
tegenop. Ik waardeer de waardering van management en CVB`s, maar de club die
elke dag voor mijn neus staat maakt voor mij werken in het onderwijs tot iets
moois. Ik stel daarom ook voor dat we een nieuwe dag in het leven roepen:
De dag van
de LEERLING! Een dag waarop ze af en toe eens op hun smartphone mogen kijken,
ze mogen kiezen wat ze met gym gaan doen, op hun stoel mogen wippen of zelfs
heel even de voeten op de bank mogen leggen. Een dag waarbij we ze wel een
keertje “de bus laten halen” en misschien, heel misschien geen
huiswerk-controle krijgen. Laten we afspreken dat maandag 28 oktober de dag van
de LEERLING wordt.
Who is in?
Want als we 1 dag investeren in de informele band met onze student dan levert
dat uiteindelijk tijd op;-) Dus beste collega`s, spread the word, deel dit
blog, stuur het naar je collega`s. Mochten studenten dit lezen schrijf het deze
keer wel op in je agenda en help je docent er aan denken op maandag 28 oktober,
de DAG VAN DE LEERLING!
