Wat wil je later worden? Wat is
je ambitie? Wat wil je bereiken? Levensmotto? Visie? Deze en meer vragen zijn
mij gedurende mijn studententijd meerdere malen gevraagd en het antwoord moest
ik lang schuldig blijven, totdat……
De luchtige
tonen van de Iphone 5 hebben vanochtend wederom hun werk gedaan. Dit geluid dat
op een “Pavloviaanse wijze” onderdeel is geworden van mijn ochtendritueel heeft,
na een aantal malen in de wacht gezet te zijn door de bekende knop die “snooze”
heet, mij bewogen om op te staan. Vandaag was namelijk de grote dag.
Als een jong
veulen dartelde ik over de bovenverdieping. Spierpijn welke ik heb opgelopen in
mijn iets te ambitieuze amateurvoetbal-enthousiasme, waar ik eerder over heb geschreven, herkent
mijn lichaam niet eens meer. Met een motorisch ongekend niveau schiet ik in
mijn kleren, poets ik mijn tanden en de wax lijkt uit zichzelf een weergaloos
kapsel tevoorschijn te toveren. Daarna daal ik af naar de begane grond. Het
voelt alsof ik zweef, want volgens mij raak ik maar maximaal 5 keer de trap
aan. Wat gebeurt er in godsnaam?
In de
eetkamer staat er een ontbijt op mij te wachten zoals je vaak op tv voorbij
ziet komen. Aan niks ontbreekt het mij tijdens de belangrijkste maaltijd van de
dag. Een continental breakfast in een willekeurig sterrenhotel zal verbleken
bij het zien van mijn ontbijttafel. Een mix van vitamines, meergranen broodjes,
hard- en zacht gekookte eitjes en muesli met yoghurt vullen de eetkamertafel
die normaal gesproken gewend is aan een snelle hap om vervolgens weer de rest
van de werkdag alleen gelaten te worden. Maar niet vandaag, want vandaag is het
een speciale dag!
Ik stap in
de auto en deze rijdt bijna vanzelf naar mijn werk. Parkeren kost geen moeite,
de laptop heeft zichzelf gedeponeerd in mijn kofferbak en ik word vriendelijk
begroet door iedereen die op mijn pad komt. Zelfs op de radio lijkt het net
alsof “begin de dag met een dansje” van Giel voor mij wordt gezongen. Het lijkt
wel alsof ik droom en dat gevoel zal alleen maar versterkt worden vandaag. Ik
loop mijn werk binnen en elke persoon die ik tegenkom bezorgt mij een glimlach
van oor tot oor. Of het nu gaat om een collega of een klant van ons, iedereen
maakt mij het hof.
Ik kleed me
om in mijn werktenue en ga naar de ruimte die de ARBO-dienst aanstipt als zijnde
een prima werkplek. Er is ruimte genoeg, de omgeving nodigt uit tot bewegen,
verschillende zit- en staposities behoren tot de mogelijkheden. Ook is de
temperatuur prima evenals de luchtcirculatie en de hoeveelheid licht die
binnenvalt. Alle afmetingen kloppen van mijn flexibele werkplek. Er is
voldoende afleiding van mijn collega`s, maar ik kan ook prima zelfstandig
werken op deze plek.
Voordat ik
goed en wel kan beginnen met mijn werk valt er in de digitale brievenbus een
mailtje op mijn digitale mat. Mijn baas, of ja de baas van de baas van de baas
en daar dan weer de baas van richt zich tot mij! Met warme woorden spreekt hij
tot mij en mijn collega`s. Wat een bewondering, eer en bedankjes schieten er
vanuit het beeldscherm van mijn zojuist gepimpte Dell-computer mijn kant op. Met
een hippere tune dan mijn Iphone-wekker wordt deze boodschap ingeluid en ik
word geprezen voor mijn inzet, motivatie, ambitie en werklust. Sterker nog, dat
geldt voor elke collega!
En nu zit ik
thuis. Zojuist heb ik een fantastisch diner gehad en ben ik aan dezelfde
eetkamertafel als eerder genoemd bezig om me weer druk te maken over roosters,
werkprocessen, competenties en proeve van bekwaamheden. Morgenvroeg gaat
dezelfde wekker, met dezelfde tune, maak ik weer hetzelfde ontbijt, leg ik mijn
laptop zelf in de auto en kom ik aan op school. Ik trek mijn sportkleren aan om
de sporthal in te gaan, oftewel mijn werkplek. Lesgeven aan mijn studenten van
CIOS Sittard-Venlo, super! Mijn werkplek is afwisselend van sporthal tot een
sportveld, van de dojo tot in een lokaal.
De dag van
de leraar, zo heet deze dag. Voor mij is het een dag zoals elke andere, want
alle bedankjes en eer haal ik elke dag uit mijn studenten. Daar kan geen vlaai
tegenop. Ik waardeer de waardering van management en CVB`s, maar de club die
elke dag voor mijn neus staat maakt voor mij werken in het onderwijs tot iets
moois. Ik stel daarom ook voor dat we een nieuwe dag in het leven roepen:
De dag van
de LEERLING! Een dag waarop ze af en toe eens op hun smartphone mogen kijken,
ze mogen kiezen wat ze met gym gaan doen, op hun stoel mogen wippen of zelfs
heel even de voeten op de bank mogen leggen. Een dag waarbij we ze wel een
keertje “de bus laten halen” en misschien, heel misschien geen
huiswerk-controle krijgen. Laten we afspreken dat maandag 28 oktober de dag van
de LEERLING wordt.
Who is in?
Want als we 1 dag investeren in de informele band met onze student dan levert
dat uiteindelijk tijd op;-) Dus beste collega`s, spread the word, deel dit
blog, stuur het naar je collega`s. Mochten studenten dit lezen schrijf het deze
keer wel op in je agenda en help je docent er aan denken op maandag 28 oktober,
de DAG VAN DE LEERLING!
Was
getekend,
Joop Wolters
Docent CIOS
Sittard, niv. 2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten