Barca-voetbalschool

 

Bestaat er een opleiding tot de ultieme Barcelona-speler? Hebben ze daar een toelatingstest? Welke vakken krijgen deze spelers? Welke maaltijden staan er op het menu? Lopen de spelers wel eens uit de pas? Waarom heeft bijv. Zlatan de club verlaten? Kun je te groot zijn als Barca-speler?

Gisteravond speelde Barcelona tegen het nietige Levante. Eindstand 7-0, na een ruststand bereikt te hebben van 6-0. Gistermiddag  heb ik op Twitter de vraag gesteld hoe het er in de rust aan toe zou gaan bij Ajax of Feyenoord. Stel je voor dat je als een klein cameraatje verstopt in de hoek kan meekijken of meeluisteren. Daar zou ik mijn volgende verhaal aan wijden, maar toen was daar de Barca-show. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik wederom getriggerd ben als fan van de Barca-school. Daar waar 1 volger heeft gereageerd dat “verandering bij jezelf begint, dus ook voor voetballers” kan ik me goed voorstellen dat dat geldt voor de voetballers van Feyenoord gisteren. Zij moesten inderdaad uit een ander spreekwoordelijk vaatje tappen. Maar de voetballers van Levante, wat moesten zij dan denken? Uit welk vaatje moeten we nu eens gaan tappen? We krijgen gewoon klop van een veel betere tegenstander.

Doordat ik zelf werkzaam ben in het onderwijs bekijk ik deze jarenlange prestaties ook door de onderwijsbril. Hoe kan het toch zo zijn dat deze spelers en deze club zo`n familiair karakter hebben. Niemand lijkt uit de pas te lopen, iedereen kan van elkaar op aan, weinig tot geen vreemde uitspattingen en ga zo maar even door. Dit moet ergens vandaan komen en dus ben ik even in de huid gekropen van het eerder genoemde cameraatje en heb stiekem een kijkje kunnen nemen in de voetbalschool van Barcelona.

Messi komt elke dag met de bal onder de arm naar de club. Dat typeert deze frivole balgoochelaar, het plezier spat er van af. En dat is meteen een voorbeeld voor de jeugd. Zo ook voor het 11-jarige Nederlandse talent dat ons kikkerlandje gaat verruilen voor de Spaanse zon. “Practice what you preach” gaat dus zeker op bij deze opleiding tot profvoetballer.

Ik denk dat hier alles werkt op basis van goodwill en een onevenaarbare motivatie van spelers, ouders, trainers, materiaalmensen en al het andere personeel. In tegenstelling tot andere opleidingen zal er bij de Barca-opleiding weinig gedoe zijn over bezuinigingen, fte`s, werkverdelingen, tijdelijke contracten, detacheringen, vaksecties, werk- of handelingsplannen enz. “Everything is part of the job” en met die uitstraling en instelling merk je dat je van onderuit aan de top groot kan worden.

Ik heb gezien dat ze de dagen voor zowel de jeugdspelers als de A-selectie hebben ingedeeld in onder andere de “linkse maandag”, de “rechtste dinsdag”, “tweebenige woensdag”, “kop-donderdag”, “1 keer raken-vrijdag” en dan 2 wedstrijddagen waarin ze alles mogen laten zien wat ze geleerd hebben in de afgelopen week.

Op zo`n “linkse maandag” stappen de spelers bijvoorbeeld met links uit hun bed, poetsen de tanden met links, smeren hun brood met links en eten natuurlijk ook met hun linkerhand. Overal waar ze naar binnen gaan dienen ze eerst met links de grond te raken en zo gaat dat door tot op het voetbalveld. Alles op het trainen gebeurd met het thema van de dag. Gaan ze eten halen dan sprinten ze op hun maaltijd af, net zoals ze de tegenstander onder druk zouden zetten.Het ondersteunend personeel heeft hetzelfde beleid. De administratie typt met links, de materiaalman trekt lijnen met links, er wordt gekookt, gewassen, geschreven en weet ik veel wat nog allemaal meer, met links! Kortom, alles is afgestemd op het uiteindelijke doel, vlammen in Camp Nou!

En dan zie je ook het plezier bij de spelers, publiek en iedereen die Barcelona een warm hart toedraagt. Mijn ogen raken wel eens vermoeid, omdat ik steeds die bal moet volgen in het hele tikki-takkie-voetbal, maar dat heb ik er graag voor over! Wim Kieft had zelfs bij de 6-0 ruststand nog het lef om te zeggen dat hij het maar niks vond. Ik denk dat hij toch nog wat heeft overgehouden aan die rake kopbal in `88, behalve een hoop eer.

Ik droomde vroeger ervan om profvoetballer te worden, maar die droom heb ik al snel laten varen. Ik heb altijd geroepen dat het onderwijs niks voor mij zou zijn en nu werk ik er al 10 jaar met veel plezier in, maar Barcelona geeft me weer nieuwe inspiratie. Ik ga eens overwegen om met mijn nieuwe klas het komend jaar een Barcelona-dag te houden, alles met links of rechts, ook voor mezelf. Terwijl ik dit schrijf besef ik dat dat een hele opgave is. Gelukkig zeg ik dan maar dat ik niet hoef te vlammen in Catalonië, maar wil ik mijn studenten laten excelleren in onze eigen Camp Nou, het klaslokaal. Er kunnen wat minder mensen in, het is er een heel stuk rustiger, maar ik ga voor een geweldig mooi schooljaar met mijn eigen A-selectie!

“De wereld ligt aan hun voeten, ze hoeven er alleen nog maar in te stappen”